نسل من را در شرايطي بزرگ كرده اند كه يك اپسيلون منطق گرايي كافيست تا در اوج هر لذتي
به عاقبت غمين يا گناه آلود آن بينديشیم.
تمام آن حالتهاي منفي و ناكاميهاي ممكن را محاسبه كنیم و همان يك ذره لذت را هم با كشور
قانون، خانواده و محدوديتها و مسئوليتهاو خصوصا تابوهاي ساخته وپرداخته ي اجتماع تقسيم
كنیم و اگر چيزي تهش ماند براي خودمان برداریم تا شایدمثلا کمترشرمنده زندگی باشیم!
No comments:
Post a Comment