دلتنگی این ر وزها درد مشترک خیلی هایمان است،حالا هرکداممان به یک شکل..
قصه،غصه تنهایی است وملالت ومرارت..
این روزها داریم مشق تکرار می نویسیم،تکرار دردهایی که دیر زمانی ست بر شانه هایمان جا خوش کرده...
نمی دانم تا کی ، تا کجا این بختک هزار سودا آویزانمان باشد اما می دانم که بایدمحکم بود حتی با
تکه پاره هایی که نشود اسمش را دل گذاشت.
وچقدر سخت است زندگی با این تکه پاره ها،اما مگر راهی جز این هم هست؟!
پ.ن:دم صبح ۴-۵ تا وبلاگ رو مرور کردم،سایه سنگین دردها همه جا روسرد وتلخ کرده انگار!
با نزدیک شدن شدن به اول مهر بازهم داستان فقر ونداری خانواده ها تکرار می شود! وقتی دستان
خالی پدرشرمسار نخریدن کیف وکفش وکتاب ودفتر دل بندش باشد،وقتی نگاه مادربه التماس از
مدیر مدرسه میخواهد که مبلغ۱۰ هزار تومان کمک به مدرسه را در ۶ماه قسط بندی کنند ..
salam arash e aziz...
ReplyDeletein rooz ha hame engar boghz mikhorand o hers mijavand o ...
va man hanooz be sonate koodakiam aram o biseda dardhaye in o aan o dele tekke pare am ra migeyam!
mana bashi rafigh!
قصه ی مشق تکرار و دلتنگی ها برای من هم بوده و هست. اما عید امسال یه دوست بهم یه کتاب هدیه داد. اول کتاب نوشته بود: "زمین خدا که از خاک و سنگه، بزرگه، وسیعه، اونوقت دل تو تنگه؟" بعد که کتاب رو خوندم فهمیدم یکی از جمله های کتاب بود. و این جمله موقع دلتنگی ها کمکم میکنه. همین که توی ذهنم مرورش می کنم لبخند میاد روی لبام.
ReplyDeleteامید که شاد و نیکو باشید.
سلام/دولت عدالت مطمئنا با پرداخت یارانه ها مشکلات را حل خواهد کرد(مردک هذیان شخصیت ودیکتاتور است)از ادعاهایی که این روزها در امریکا از خودش نشان می ده ویا خودش ومجریه را برترین نهاد کشور می داند کاملا مشهود است سرنوشت مردم چه خواهد بود
ReplyDeleteبه هرحال شروع سال تحصیلی را به شما همکار عزیز تبریک می گویم//
ReplyDeleteخاطرات کودکی زیباترند
یادگاران کهن مانا ترند
درسهای سال اول ساده بود
آب را بابا به سارا داده بود
درس پند آموز روباه و خروس
روبه مکار و دزد و چاپلوس
روز مهمانی کوکب خانم است
سفره پر از بوی نان گندم است
کاکلی گنجشککی باهوش بود
فیل نادانی برایش موش بود
با وجود سوز و سرمای شدید
ریز علی پیراهن از تن می درید
/موفق باشید
سلام
ReplyDeleteمهر بر شما مبارک
دوست مهربانم:
ReplyDeleteمهر<<< این روزها دلتنگ کودکی هایم می کند و کوله پشتی خاطراتم را سنگین تر
پس احساس شما کاملا قابل درک است...
با دلنوشته ی جدیدم منتظر نظر شما هستم.
پایدار باشی و سبز